اشعار عربی و فارسی

ادب گفتم نباشد این

بنالم ابر بارانی..

به خلوت گوشه ای رفتم

دلی با اشک پنهانی..

کجا دیوانه ای منزل

شود مهمان شب عاقل؟

نشاید مرکبی ساحل…

در این دریای طوفانی

مرا با شوخ خوشرویان

نباشد غفلتی هذیان ؛,

بدان در محفل رندان

همانا عهد رندانی..!

روایت منبر پستی：

(نداند عقل ما, هستی)

رفتم مکتب مستی..

سبو زد اه وجدانی,

نشو شاعر به راه من

برایم صد غزل گفتی

بیا با یک نگاه من：

شود یک جمله دیوانی!

سفر کردم بیابانها..

به سوی شهر انسانها..

دیدم ادمی صدها..

ندیدم هیچ انسانی..!

شاعر：
مجاهد ظفری